Σαίξπηρ

Σαίξπηρ

Στις 23/04/2016 συμπληρώθηκαν 400 χρόνια από το θάνατο του Σαίξπηρ∙  του εμβληματικού εκφραστή «της σημασίας και της διάρκειας των ανθρώπινων», τόσο επίκαιρου και σήμερα στους «εξαρθρωμένους καιρούς» μας.

«Εις μνήμην» παρουσιάζουμε το 1ο και το 154ο (τελευταίο) από τα Σονέτα του, σε απόδοση Κ. Γαρμπή.

 

Ι.

Τα πιο όμορφα πλάσματα επιθυμούμε να διαιωνίζονται

ώστε το ρόδο το ωραίο να παραμένει αμάραντο∙

κι ενώ ο χρόνος αδυσώπητος πασχίζει ν’ αφανίζονται

ο τρυφερός βλαστός της ομορφιάς να υπερβεί το θάνατο.

Μα εσύ έκανες σύμβαση με τα λαμπρά σου μάτια∙

τον εγωισμό τροφοδοτείς, εγωισμό να τρέφει.

Τις αφθονίες σου έβλαψες, τις έκανες κομμάτια,

ο εαυτός τον εαυτό σκληρά τον καταστρέφει.

Και ενώ είσαι του κόσμου μας στολίδι διαλεγμένο

κι εκπροσωπείς της άνοιξης τα πιο γλυκά μηνύματα

κρύβεις βαθειά το κάθε τι που είναι ανθισμένο

στης άπληστής σου φιλαρέσκειας τα μνήματα.

Λυπήσου μας και άφησε το λαίμαργο σου πάθος,

αλλιώς, όλες τις χάρες σου θα φάτ’ εσύ κι ο τάφος.

 

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος, 03/05/2016

 

CLIV.

Ο Πτέρωτας ο Έρωτας κείτεται κοιμισμένος –

η ιερή η φλόγα του στο πλάι ακουμπισμένη.

Και νύμφες που τις ένωνε όρκος ζωής δοσμένος

σιμά του ήρθανε κρυφά∙ κι η πιο καλοφτιαγμένη,

στο χέρι της, το ιερό πυρ τ’ ανέγγιχτο σηκώνει,

το πυρ που αληθινές καρδιές μύριες έχει φλογίσει.

Κι ενώ κοιμάται ο θεός που πόθους ξεσηκώνει

χέρι μικρό, παρθενικό, τον έχει αφοπλίσει.

Η κόρη σβήνει τον πυρσό σ’ ολόδροσο πηγάδι

που από του έρωτα το πυρ θερμάνθηκε αιώνια

και έγινε ιαματική πηγή, γιατρευτικό μαγνάδι

για όλους που υπέφεραν κι έπασχαν από χρόνια.

Πήγα κι εγώ στον έρωτα που και νερά φλογίζει.

Αχ! Το νερό τον έρωτα ποτέ δεν τον δροσίζει.

 

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος, 04/05/2016