Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Ευχές

Το Ελλύχνιον σας εύχεται καλή πρωτοχρονιά

και ευτυχισμένο το 2017

Φώτης Κόντογλου - Η Αγία Σοφιά και τα μωσαϊκά της







Κωστής Παλαμάς - Όσο περνάν τα χρόνια μου



Ελληνίδες Ποιήτριες - Χάρις Κοντού



Ευρωπαϊκή Ποίηση - Βέλγιο



Από το Ημερολόγιο του μυστηριώδους κύριου Σατερθγουαίητ, Τόμος IV

Από το Ημερολόγιο του μυστηριώδους κύριου Σατερθγουαίητ, Τόμος IV

Κ. Γαρμπής
Διόνυσος, 29/12/16 ξημερώματα

Τρεις και τέταρτο πρωί, άρχισε να χιονίζει.
Στη φύση νεκρική σιγή, μα κάτι ψιθυρίζει.
Πάντα μιλάει στην καρδιά όταν πέφτει το χιόνι
για να ζεστάνει το συναίσθημα, να μην κρυώνει.

Δεν είμ’ απ’ τους πολλούς κλητούς αλλ’ απ’ τους λίγους εκλεκτούς∙ *
είμαι ο Σαμαρείτης ο αλλογενής, απ’ τους καθαρισθέντες λεπτρούς. **



*Λουκάς 14, 16-24
**Λουκάς 17, 12-19

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Φώτης Κόντογλου - Ο εξαίσιος Βόσπορος










Σταύρος Καμπάδαης - Προφητεία Ανάποδη



Ελληνίδες Ποιήτριες - Μαρία Αρχιμανδρίτη



Ευρωπαϊκή Ποίηση - Αυστρία



Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Φώτης Κόντογλου - Η Βασιλεύουσα










Χάρης Βλαβιανός - Bal Masque


Ελληνίδες Ποιήτριες - Σάντι Βασιλείου


Ευρωπαϊκή Ποίηση - Αυστρία


Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Φώτης Κόντογλου - Το Βυζάντιο, σημείον αντιλεγόμενον.







Σον α Φέτς - Όνειρα

Σον  α  Φέτς  (κατά κόσμον Στέφανος Σ.)

΄Ονειρα

τι κι΄αν τα όνειρα στόλιζαν
τον ύπνο και τον ξύπνιο μου
και φέρνανε στα μάτια μου
αχτίδα και ελπίδα
για ένα κόσμο όμορφο
και ονειροπλασμένο
«ποιος είσαι συ που τόλμησες
ονείρατα να πλάθεις»
μία φωνή  ακούστηκε
μία φωνή μου είπε
«εγώ μου λέει θα σου πω
το πότε και το  αν,
ακόμα και το αν πρέπει,
γι αυτό κάτσε και σώπασε
μείνε εκεί που είσαι
και γύρισε στον ύπνο σου
και μη πολλά να σκέφτεσαι
ούτε και να ονειρεύεσαι».



Ελληνίδες Ποιήτριες - Δήμητρα Γερογιάννη


Ευρωπαϊκή Ποίηση - Αυστρία


Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Κώστας Γαρμπής - Από τη συλλογή «Το Ημερολόγιο του Μυστηριώδους κ. Σατερθγουαίητ», Τόμος IV



Κ. Γαρμπής
Διόνυσος, 13/11/2016
Από τη συλλογή «Το Ημερολόγιο του Μυστηριώδους κ. Σατερθγουαίητ», Τόμος IV

Θα παραμερίσω λοιπόν την εμπειρία;
Θ’ αποδεχθώ πράγματα που φαίνονται άμεσα στη συνείδηση,
ανεξάρτητα απ’ την υπαρκτικότητά τους;
Θ’ αποδεχθώ την πολυμορφία του κόσμου
και θ’ αρνηθώ την υπεροχή της λογικής;
Τι θα πει, δηλαδή: στη νέα εμπειρία
η περασμένη πλάνη γίνεται φανερή,
η τωρινή αλήθεια διορθώνει την πλάνη.

Έστω για το «επέκεινα», εάν υπάρχει,
ν’ αποδεχθώ την «ενέργεια της υπερβατολογικής συνείδησης».
Αλλά για τη ζωή μου εδωνά θα αρνηθώ τη λογική;
Στα χέρια τίνος έρμαιο θα καταντήσω τότε;

Γιάννης Ρίτσος - Η Λάμπα του, Από τη συλλογή "12 Ποιήματα για τον Καβάφη"


Ελληνίδες Ποιήτριες - Βασιλεία Οικονόμου


Ευρωπαϊκή Ποίηση - Αρμενία


Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016



Το «Ελλύχνιον» θα βρίσκεται ξανά κοντά σας σε 15 ημέρες.

Κώστας Γαρμπής - Από τη συλλογή "Το Ημερολόγιο του Μυστηριώδους κ. Σατερθγουαίητ", Τόμος IV



Κ. Γαρμπής
Διόνυσος, 11/11/2016
Από το «Ημερολόγιο του Μυστηριώδους κ. Σατερθγουαίητ», Τόμος ΙV


«Οι  μάζες βρίσκονται σε σύγχυση∙ η ώρα πλησιάζει».

Και τώρα τι γίνεται;
Θα αναθέσουμε στους τσαμπουκάδες
να εκδικηθούν για λογαριασμό μας
το σάπιο σύστημα που μας κατέστρεψε;
Όλοι αυτοί που κατέστησαν δευτερεύοντα παράγοντα
τον άνθρωπο και αρνήθηκαν την ανάγκη
για στοιχειώδη κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη,
αυτοί θα μας σώσουν τώρα;

Και τι διαφέρουν απ’ την παραδοσιακή συστημική πολιτική
που ήταν όντως άθλια;
Από την Σκύλα στη Χάρυβδη λοιπόν;

«Παθήματα ψυχής των πραγμάτων ομοιώματα»*.
Μετά την απόφαση που πήραμε, αναλαμβάνουμε οι ίδιοι
την ευθύνη αυτού που είμαστε.



*Αριστοτέλης «Περί Ερμηνείας», 16α.

Έκτακτη Ανάρτηση - Νύχτα της 17 Νοέμβρη



Νύχτα της 17 Νοέμβρη


Ολόγλυκια πλανεύτρα νύχτα Νοεμβριάτικη
κι εσύ καλοθρεμμένε μου αστέ αργοχωνεύεις.
Πώς θα περάσεις το Σαββατοκύριακο
μπροστά σ’ ένα ποτήρι V.S.O.P. γυρεύεις.
Και τα νοσοκομειακά σφυρίζουν, σφυρίζουν.

Οι ανταύγειες απ’ το τζάκι σου τη χαύνωση,
την καλοπέραση και την αδιαφορία σου φωτίζουν.
Από παρωχημένες τα βιβλία σου εποχές
με ηρωισμούς εκ του ασφαλούς σε πλημμυρίζουν.
Και τα νοσοκομειακά σφυρίζουν, σφυρίζουν.

Μες στ’ απαλά, λευκά κλινοσκεπάσματα
τρυγάς με βιάση τώρα κάποιο κρίνο…
Για να ’χεις τη συνείδησή σου ήσυχη
μετά θ’ ακούσεις Ντώυτσε Βέλλε ή Λονδίνο.
Κι αυτά σφυρίζουν, κι αυτά σφυρίζουν.

Αθήνα, Νοέμβρης 1973
                                                                                Από τη συλλογή «Δυο τύψεις, μια ελπίδα»