Καλό Πάσχα

Το Ελλύχνιον και οι Εκδόσεις Φαραί 

σας εύχονται Καλό Πάσχα!

Θα είμαστε ξανά κοντά σας 

την Παρασκευή 06/05.

Από το Ημερολόγιο του κ. Σατερθγουαίητ

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος, 10/04/2016

Από το Ημερολόγιο του κ. Σατερθγουαίητ

ΤΟΜΟΣ ΙΙΙ

Θρόμβους αμύθητης πενίας έθρεψε

η απατηλότητα των ανερμήνευτων φαινομένων.

Ζευγμένοι στο μάγγανο της αγγαρείας μας

ευωχούμεθα αδιαμαρτύρητα με τη διαιώνιση της φθοράς μας.

Ελλειμματίες της αυταξίας της ζωής,

τι λόγο θ’ αποδώσουμε ενώπιον του φοβερού βήματος των ψυχών

για «τ’ αδαπάνητα χρυσάφια, την αδιάφορη περιφρόνηση»;

Όλα ποιμένονται στους σκοτεινούς σχηματισμούς της ζωής

όπως την εννοούμε και μας σφραγίζει

με τις επιλογές της γήινης πειρατείας μας.

Όμως εγώ «τώρα κοντά σου τι ωραία που ξεκουράζομαι!

Αν με θέλεις, θα μείνω κάμποσο, προφυλαγμένος».^*

Σημείωση: Από τις δυσνόητες, κρυπτικές θα έλεγα, σελίδες του «ημερολογίου». Ο κ. Σατερθγουαίητ αναφέρεται διαρκώς στο «Ασματικόν» του Τ.Κ. Παπατσώνη.  Κατέφυγα, λοιπόν, κι εγώ εκεί, ώστε να επιτύχω κάποια σωστή απόδοση νοημάτων.

* Τ.Κ. Παπατσώνη : «Ταραχή και γαλήνεμά της – Αθωότητα».

Αντώνης Μακρυδημήτρης - Φάρος

Αλκμάν

ΑΛΚΜΑΝ

Ο πρώτος γνωστός χορικός ποιητής.  Έζησε και πέθανε στη Σπάρτη το δεύτερο μισό του 7^ου αι. π.Χ.

Πρόκειται μάλλον για Έλληνα εξ Ιωνίας που έφτασε στη Σπάρτη από τις Σάρδεις (πουλήθηκε ως δούλος και μεταφέρθηκε στη Σπάρτη;). Υποστηρίζεται και η εκδοχή ότι ήταν Λακεδαιμόνιος από τη Μεσσόα (Μεσσαπεαί;) της Λακωνικής.

Διακρίθηκε στα παρθένια, δηλ. ποιήματα που τραγουδούσαν και χόρευαν μικρές παρθένες προς τιμήν των θεών.

-----------------------

……………………………………………………………………………

Ούτε βέβαια έχουμε τόση αφθονία πορφύρας ώστε να τις συναγωνισθούμε

ούτε πολυποίκιλτο δράκο ολόχρυσο ούτε απ’ τη Λυδία διάδημα

που ’ναι καμάρι για τα όμματα των κοριτσιών ούτε τις κόμες της Ναννώς.

Αλλ’ ούτε την Αρέτα την πανέμορφη μηδέ τη Συλακίδα και την Κλεησισήρα

ούτε και στην Αινησιμβρότα να ’ρθεις να πεις:

«Μακάρι να ’χα ’γώ την Ασταφίδα

και μια ματιά η Φίλυλλα να μου ’ριχνε

κι η Δαμαρέτα και η εραστή Ιανθεμίς».

Αντίθετα εμένα η Αγησιχόρα η προϊσταμένη με παιδεύει.

Λοιπόν, δεν είν’ εδώ κοντά η Αγησιχόρα με τον ωραίο τορνευτό τον πισινό;

Στην Αιγιδώ δίπλα δεν βρίσκεται και τη γιορτή μας παραστέκει;

Αλλ’, ω θεοί, δεχθείτε τις ευχές, εσείς που όλα τα τελειώνετε καλά!

Κι εσένα που χοροστατείς, εγώ μικρή παρθένα,

μάταια θαρρώ πως έσκουξα σαν κουκουβάγια

απ’ το δοκάρι της σκεπής∙ μα πάνω απ’ όλα

στη θεά Αώτιδα επιθυμώ ν’ αρέσω.

Γιατί αυτή των κόπων μας γιατρός κι ιάτωρ έγινε∙

και χάρη στην Αγησιχόρα βρήκαν την ποθητή γαλήνη οι νεάνιδες.

(Ελεύθ. απόδοση: Κ. Γαρμπής)

Ελληνίδες Ποιήτριες - Μαρία Λαϊνά

Ευρωπαϊκή Ποίηση - Αγγλία

Διάλειμμα δύο εβδομάδων

Το "Ελλύχνιον" θα είναι ξανά κοντά σας στις 22 Απριλίου.

Από το ημερολόγιο του κ. Σατερθγουαίητ

Κ. Γαρμπής

01/04/2016

Από το ημερολόγιο του κ. Σατερθγουαίητ

ΤΟΜΟΣ ΙΙΙ

Ο Αλέξιος με επισκέφθηκε αιφνιδιαστικά:

«Χάσμα γενεών» είπε «χάσμα γενεών∙

»τι είναι αυτά που μου στέλνεις θείε;

»θα βάλεις κι ένα δικό μου ποίημα;»

Πώς μπορούσα ν’ αρνηθώ στο γιό της εξαδέλφης μου;

«Τι όμορφα που φωτίζουν τα μάτια σου οι φωτιές στα αναχώματα! ⁽¹⁾

Σ’ αυτή την ηγεμονική πολιτεία που δεν μας περιέχει! ⁽²⁾

Έβρεχε ακόμη στα ποιητικά μου δρώμενα ⁽³⁾

όταν ο άνθρωπος με τη μολότωφ ήλθε να πυρπολήσει το ποίημα. ⁽²⁾

Δεν γνώριζε βέβαια ότι περιφρονούσα τις πλαστικές καρέκλες του μπαλκονιού ⁽⁴⁾

ούτε ότι δεν υπολόγιζα τη ζωή με χρόνια συντάξιμα. ⁽⁵⁾

Ανήκε προφανώς στους αναρριχώμενους διαδηλωτές,

γύρω από σκιά και πείνα ⁽²⁾ κι από την ίδια μεριά της λέξης. ⁽³⁾

Αυτούς που τοποθετούσαν γκαζάκια στις γειτονιές του πεπατημένου. ⁽⁶⁾

Αλλά κι εγώ ξεχείλωνα τις συνήθειες ως το μέγεθος της λέξης ⁽³⁾

κι έθετα χρονοδιαγράμματα στις φαντασίες για ν’ αντέξουν. ⁽⁷⁾

Αρκετά, είχα πει, με την πραγματικότητα,

αυτή την υπέροχη, αντιποιητική χωματερή. ⁽⁸⁾

Έπρεπε τώρα να προσέχω ό,τι με γοήτευε∙

αυτό συνήθως μ’ ανέτρεπε στη συνέχεια.

Όπλο μου, λοιπόν, η ψευδαίσθηση και η ανατροπή». ⁽¹⁾

Χάσμα γενεών. Αλλά τι να κάνω;

Αποσύρθηκα απ’ τη ζωή. Να σταματήσω και να γράφω;

(1) Νίκος Ειρηνάκης «Κι αφού μπορούμε να γράφουμε ακόμα ποιήματα».

(2) Γιώργος Αλισάνογλου «Ένα καινούργιο ποίημα είναι ένα βίαιο ποίημα».

(3) Ελευθερία Κυρίτση «Ποιητής λουόμενος».

(4) Αλέξιος Μάινας «Ο Χαίντερλιν και η ουσία της ποιητικής απόλαυσης – Αν δεν είναι λίπος, τι είναι;»

(5) Δημήτρης Πέτρου «Οπισθόφυλλο».

(6) Παναγιώτης Αρβανίτης «Αυτοκριτική».

(7) Χάρης Ψαρράς «Σύμβαση».

(8) Κυριάκος Συφιλτζόγλου «Χαρακίρι σε λευκή σελίδα».

Σημείωση του κ. Σατερθγουαίητ, κάτω από τη σχετική σελίδα του ημερολογίου του:  Έχω υποστεί σοκ από το ποίημα του ανιψιού μου και από τις παραπομπές του σε ποιητές της γενιάς του. Χάσμα γενεών πράγματι . Τα παραμελήσαμε τα παιδιά μας ή τα μαμοθρέψαμε (το ίδιο κάνει). Πού οδεύει ο άνθρωπος; Στον Αναρχισμό και στο Μηδενισμό; «Ο ουρανός και η γη δεν δείχνουν έλεος και φέρονται στα μυριάδες πλάσματα όπως στα αχυρένια σκυλιά. ΛΑΟ ΤΣΕ». «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να σώσουν τον κόσμο, αλλά αυτό δεν συνιστά λόγο απελπισίας. Ο κόσμος δεν χρειάζεται να σωθεί. Ευτυχώς οι άνθρωποι δεν θα ζήσουν ποτέ σε έναν κόσμο φτιαγμένο από τους ίδιους. John Gray. – «Το ότι ο άνθρωπος είναι το ευγενέστερο πλάσμα συνάγεται από το γεγονός ότι κανένα άλλο πλάσμα δεν έχει αμφισβητήσει αυτό τον ισχυρισμό. ΛΙΧΤΕΝΜΠΕΡΓΚ». «Η νύχτα έχει πέσει. Τώρα έχει πεθάνει./ Μια μύγα σέρνεται πάνω στην ήρεμη σάρκα./ Τι με ωφελεί που έχει υποφέρει αυτό ο άνδρας;/ Αν υποφέρω τώρα εγώ;/ Ο Μπόρχες για τον Ιησού». «Όποιος λέει πως υπάρχει λύτρωση είναι σκλάβος∙ γιατί την πάσα στιγμή φλωροζυγιάζει κάθε του λόγο, κάθε του πράξη και τρέμει: Θα σωθώ; Δε θα σωθώ; (…) Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες. (…) Καταλαβαίνεις λοιπόν τώρα ποιος είναι ο τέλειος Λυτρωτής. (…) Ο Λυτρωτής που θα λυτρώσει τους ανθρώπους από τη λύτρωση. – Ν. Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο».

Τζέημς Σατερθγουαίητ

Ορέστης Λάσκος - Λαΐς, Φρύνη

Σημωνίδης ο Αμοργιανός

Σημωνίδης ο Αμοργιανός

(Ίαμβος γυναικών)

Ιαμβογράφος ποιητής. Έζησε περί το 650 π.χ. Ο Ίαμβος γυναικών είναι σκωπτικό ποίημα για τις γυναίκες. Πλάθη δέκα τύπους: από γουρούνι την ακάθαρτη∙ από αλεπού την πονηρή∙ από σκυλί την υστερική∙ από γαϊδούρι την πεισματάρα∙ από νυφίτσα τη δύστροπη/ κλέφτρα∙ από άλογο τη φιλάρεσκη∙ από μαϊμού την άσχημη∙ από τη γη την κουτή/ τεμπέλα∙ από τη θάλασσα την αλλοπρόσαλλη∙ από τη μέλισσα την τέλεια γυναίκα την οποία εξυμνεί και εγκωμιάζει.

-------------------

Κάθε γυναίκας χωριστά εποίησ’ ο θεός τις φρένες.

…………………………………………………………….

Την δε εκ θαλάσσης, με διπλούς τους στοχασμούς να έχει.

Σήμερα να ’ναι πρόσχαρη κι όλη γεμάτη γέλια.

Κι άμα τη δει στο σπιτικό της κάποιος τρίτος

«ουκ έστιν άλλη» πιο καλή και πιο σωστή στον κόσμο,

να την παινέψει. Την επομένη μαίνεται

και δεν αντέχεις να την δεις, να την κοντοζυγώσεις.

Γιατί ’ναι απλησίαστη σαν σκύλα με κουτάβια

κι ωσάν θεριό και μισητή ίσα σ’ εχθρούς και φίλους.

Όπως συμβαίνει με τη θάλασσα∙

εκεί που στέκει ατρεμής και είναι χάρμα για τους ναυτικούς

του «θέρεος» την ώρα, εκεί

με βαρυκτύπητα μανιάζει κύματα δώθε και κείθε.

(Ελεύθ. απόδοση: Κ. Γαρμπής)