Κ. Γαρμπής
Διόνυσος
04/05/18
Με κατασπάραξε τούτο το
μεσημέρι.
Ο λίβας με σάρωσε, με
ανάλωσε.
Πλήθος έντομα δονούνται
και πάλλονται.
Οι τέττιγες διαιωνίζουν
τη διαπύρωση.
Τα κάματα, κυματιστό
σεντόνι,
πηγαινοέρχονται στα
μάτια μου.
Πόσο φτηνό το κουβάρι
των
καθημερινών συνδυασμών
μου,
πόσο μάταιο!
Τι θ’ αφήσουν τούτες οι
δυνάμεις
στους λαβυρίνθους των
διαθέσεών μου;
Με τι κριτήρια θα
ερμηνεύσουν
τις ρηχότητες της
οιωνοσκοπίας μου;
Τη συντριβή μου και τα
θρύψαλα της αυτοτέλειάς μου
μέσ’ από τις καρτερίες
και τις υποταγές μιας ζωής
θα τη συγχωρήσουν;
