Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Από τη συλλογή: «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίητ», Τόμος ΙΙ



Διόνυσος, 01/03/2016
Κ. Γαρμπής
Από τη συλλογή: «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίητ», Τόμος ΙΙ

Ήμουν την εποχή εκείνη κυνηγός της φευγαλέας ομορφιάς.
Κρατούσα καλαμίδι ολόχρυσο και καμία δε γλύτωνε.
Αλλά και το δέρμα της Γωγώς χρύσιζε σαν ώριμο αυγουλάτο
κι είχε ρόγα ροδίτη επάνω της∙ έπινε ξανθό.
– Δεν ξέρεις το «Σάμος-σεκ»; Ο Γανυμήδης παύθηκε απ’ το έργο του  
                                                                            επειδή το αγνοούσε!

Η Μάρθα, φιγούρα φευγάτη, ντελικάτη ορασία
προρραφαηλικής σχολής∙ τι εξιδανίκευση!
– Εμένα μονάχα ένας πλους μ’ αρέσει στο πέλαγο του κόσμου:
ο αισθητικός. Είπε καθώς έβγαζε την κυλόττα της.

Η Ελένη ήταν σέρτικη, σαν το ανατολίτικο μεράκι.
Με παρέσυρε μέσα στα κύματα που έκαναν «πιτσούνια».
O παφλασμός τους θύμιζε τον «αναρίθμητο καγχασμό»
που μιλεί ο Προμηθέας του Αισχύλου. Μου κόπηκαν τα γόνατα∙
ήταν η πρώτη μου φορά μέσα στο νερό κι ήταν αλλιώτικα.
Η γυμνική κίνηση της κόρης με άφηνε αδιάφορο.
Eγώ επιθυμούσα τη Στεφανία, τη μαμά. Το ένοιωθα.
Στο τραπεζάκι με το άμεμπτο παρελθόν και την απόλυτη αξιοπρέπεια
σιγοκόχλαζε ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί
με το πρώτο σύνθημα. Το ένοιωθα και το κατάφερα.
Κάποια φυσική αδεξιότητα, προϊόν υπερευαισθησίας,
χρειάστηκε συγκατάβαση, υπομονή και συμπάθεια.

Η Κατερίνα στη σκιά της σκόπιμης αφάνειας
κρατούσε το ρυθμό της εσωτερικής ευγένειας.
Πειθαρχημένη ματιά, αέρας απροσδιόριστης μεγαλοπρέπειας.
Αλλά κι αυτήν την κατάφερα! Δεν απευθύνθηκα στις αισθήσεις
αλλά στο αίσθημα. Συμπάθεια, τρυφερότητα και συγγνώμη.

Ήταν την εποχή εκείνη που κυνηγούσα τη φευγαλέα ομορφιά.
                                                                                 (συνεχίζεται).

Γιάννης Αηδονόπουλος - Μόνο για την αγάπη


Ελληνίδες Ποιήτριες - Δανάη Σιώζιου


Ευρωπαϊκή Ποίηση - Αγγλία


Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016

Από τη συλλογή: «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίητ», Τόμος ΙΙΙ



Κ. Γαρμπής
Διόνυσος, 11/09/2016



Κάποτε σκέφτηκα να κριτικάρω τα «πράγματα».
Ήμουν νέος άλλωστε, συνηθιζόταν αυτό –
δεν είχε ανακαλυφθεί το facebook της μοναξιάς.
Αμέσως με αποκάλεσαν ακτιβιστή, εναλλακτικό,
κινηματικά δρώντα, αντισυστημικό.
Οι περισσότεροι φίλοι με κοίταζαν περίεργα,
και στη δουλειά∙ κλωβός! έπρεπε να μείνω εντός.
Υπήρξαν και μερικοί «περιθωριακοί».
- Εμπρός, μου είπαν, συνέχισε να κριτικάρεις,
μην μπερδεύεσαι. Δεν έχεις αυτή την πολυτέλεια.
Αλλά εγώ μπερδεύτηκα. Ήμουν άτολμος.
Κι ήρθα και γέρασα. Πολυτελώς.
Ο θάνατος σας, η ζωή μου!

Στέλιος Γεράνης - Η δεύτερη παγωνιά


Ελληνίδες Ποιήτριες - Βάσω Κουβελά


Ευρωπαϊκή Ποίηση - Αγγλία


Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Από τη συλλογή: «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίητ», Τόμος ΙΙΙ




Κ. Γαρμπής
Διόνυσος 06/08/16


– Παράγγειλα αρράκ, είπε ο Σεβαστιανός, θέλεις; 
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου. 
Πρέπει να είχε μεγάλες στεναχώριες. 
Πίνεις αρράκ αν είσαι νηφάλιος; 
Είχα φτάσει στη Δαμασκό από τη Βηρυτό 
κι εκεί από το Μπρίντιζι με βαπόρι. Βίτσιο.
– Φεύγω αύριο για τη Βαγδάτη, οδικώς.
– Οδικώς! Θα περάσεις δηλαδή τη θύρα της Βαγδάτης;
Μα, καλά, δεν έχεις διαβάσει Φλέκερ;1 
«Η Θύρα της Βαγδάτης είμ’ εγώ, 
Το κατώφλι του Ντιάρμπακιρ. 
Μη διαβείς κάτωθέ της, ω Καραβάνι …».
– Βίτσιο. Κι άλλωστε οι εποχές έχουν αλλάξει… 
– «Πέρασε μακριά, ω Καραβάνι,
καταδικασμένο, του θανάτου Καραβάνι»,
ψιθύρισε ο Σεβαστιανός.

Αλλά εγώ τον αγνόησα. Πόσο λάθος είχα
το κατάλαβα αργότερα. Γλύτωσα όμως.
 – «Πύλη της Μοίρας. Θύρα της Ερήμου,
Λημέρι του Χαμού, Άντρο του Φόβου»,
συνέχισε ο Σεβαστιανός.
Εξακόσια χιλιόμετρα ερήμου.
Ήμουν νέος τότε και αστόχαστος,
κι είχα πολλές περιέργειες…
Κι όμως αυτές τις τρέλες θυμάμαι πιο πολύ.
Την ψυχή πέραν του κελύφους,
τους ανεμόμυλος του Πουέρτο Λάπισε.
Η Αργκαμαζίλια ντε Άλμπα και οι
έρημες στέπες της Μάνσας με σκότωναν.2
Ο στείρος αγώνας για την επιβίωση με σκότωνε.
 


1. Φλέκερ (James Elroy Flecker). Άγγλος ποιητής (1884-1915). Λυρικός, τέλειου κλασσικού τύπου. Γνωστά του έργα του «Το χρυσό ταξίδι στη Σαμαρκάνδη», 1913 και το «Δρυς και Ελαία».


2.  Προφανέστατα αναφέρεται στον «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες.