Κίρκη

Κ. Γαρμπής

Αθήνα, 05/11/82

ΚΙΡΚΗ

Σκέφτομαι να τους κάνω γουρούνια.

Πρώτα – πρώτα θα ’χω φτηνή εργατική δύναμη

Μετά θα τους στοιβάξω σ’ ένα χοιροστάσι, δίπλα στα σφαγεία.

Πολυσκάφες για φαΐ^. θα ψωνίζουνε κεφάτοι.

Κι ούτε χρειάζομαι αποχετευτικό.

Βέβαια, θα ζητήσουνε κουλτούρα.

Αλλά, πια, κουλτούρα για γουρούνια.

Σειρήνες

Κ. Γαρμπής

Μεθώνη, 17/03/83

ΣΕΙΡΗΝΕΣ

Έφτασα στο ξάγναντο αφού άγγιξα τη φθορά

επενδυμένη με ρομαντική ψευδαίσθηση.

(… ο σκουριασμένος κρίκος, ο περάτης)

Απ’ τις παλιές πολεμίστρες τ’ ανύπαρχτα μπρίκια

πλησιάζανε επικίνδυνα την ψυχή μου

γεμάτα δυνατές φανταστικές συγκινήσεις.

Πώς γελιέμαι τούτες τις ώρες σε τούτο το μέρος!

Με τι παραμυθένιο ψέμα είναι καλυμμένες

τούτες οι γητιές!

Πρέπει στ’ αλήθεια οι σύντροφοι να με δέσουνε στο κατάρτι…

Νύχτα της 17 Νοέμβρη

Κ. Γαρμπής

Αθήνα, Νοέμβρης 1973

                                                                                Από τη συλλογή «Δυο τύψεις, μια ελπίδα»

Νύχτα της 17 Νοέμβρη

Ολόγλυκια πλανεύτρα νύχτα Νοεμβριάτικη

κι εσύ καλοθρεμμένε μου αστέ αργοχωνεύεις.

Πώς θα περάσεις το Σαββατοκύριακο

μπροστά σ’ ένα ποτήρι V.S.O.P. γυρεύεις.

Και τα νοσοκομειακά σφυρίζουν, σφυρίζουν.

Οι ανταύγειες απ’ το τζάκι σου τη χαύνωση,

την καλοπέραση και την αδιαφορία σου φωτίζουν.

Από παρωχημένες τα βιβλία σου εποχές

με ηρωισμούς εκ του ασφαλούς σε πλημμυρίζουν.

Και τα νοσοκομειακά σφυρίζουν, σφυρίζουν.

Μες στ’ απαλά, λευκά κλινοσκεπάσματα

τρυγάς με βιάση τώρα κάποιο κρίνο…

Για να ’χεις τη συνείδησή σου ήσυχη

μετά θ’ ακούσεις Ντώυτσε Βέλλε ή Λονδίνο.

Κι αυτά σφυρίζουν, κι αυτά σφυρίζουν.