Εικών

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος 18/06/2015

Μία από τις Μικρές Ωδές στον Ανδρέα Εμπειρίκο

 

«Εικών»

Υγρόν ψιμύθιον αφρού αναπηδά από το κύμα.

Σχεδόν γυμνόστηθη η επιβάτις

ακουμπιστή ίσταται στην κουπαστή κοιτάζουσα

ή ταξινομούσα τις φενάκες της.

Ο ορίζων ανέρχεται, ο ορίζων κατέρχεται∙

και οτέ μεν υπέρκειται και δεσπόζει

οτέ δε κρύπτεται κάτω απ’ την γραμμήν του καταστρώματος.

Παρατηρώ τη γυναίκα και μια ελπίς γεννάται στην καρδιά μου.

Υπάρχουν, φαίνεται, μαστοί που μοιάζουν με ελπίδες…

Νεότης

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος 17/06/2015

Μία από τις Μικρές Ωδές στον Ανδρέα Εμπειρίκο

 

«Νεότης»

Νεότης, νεότης, τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου!

Απροσδιόριστη εποχή, μια δόση οπτασίας,

αφρός και φωνές γλάρων,

οι αύρες λύουν την κώμην των, γυμνόστηθες!

Ρίγος υδάτων, οίστρος ζωής,

κραυγαί ως μίσχος νεάνιδος στον άνεμο,

λιτότης μύθων της εποχής ή προκατακλυσμιαίων.

Δεν άνθισαν ματαίως τόσα θαύματα!

Άνευ ορίων, άνευ ορίων, άνευ ορίων!

Ο σκοπός της ζωής

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος, 10/06/2015

Μία από τις Μικρές Ωδές στον Ανδρέα Εμπειρίκο

«Ο σκοπός της ζωής»

Ας πλεύσωμεν επάνω από την συμφοράν της βιοπάλης.

Ας προσεταιρισθούμε ψιχάλες ρίγους

κι ας κινηθούμε εντός αφάνταστης στιγμής.

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπια.

Ο εύκαμπτος φθόγγος ας μην παρασύρει την ευτυχία,

ας κατισχύσουν τα ρόδα και τα ποθητά λουλούδια,

οι ενιαυτοί μας ανήκουν.

Το δέρας της υπάρξεώς μας είναι σεσημασμένον.

Όλοι είμαστε κάτοικοι καρδιάς ονείρου.

Τα χέρια μας στον ουρανό

κατεβάζουν τα πουλιά και τα κελεύσματα των οδοιπόρων.

Εμείς δεν θ’ αφήσουμε να συλληφθεί το τοπίον

στα δάκτυλα του πεπρωμένου.

Ας πλεύσωμεν πάνω από την συμφοράν της βιοπάλης.

Σταγών Πόνου Γυναικός

04/06/2015

Κ. Γαρμπής

Μία από τις Μικρές Ωδές στον Ανδρέα Εμπειρίκο

Σταγών Πόνου Γυναικός

Συνέθλιψε τα γκρίζα σύννεφα επί του στήθους της.

Ήταν ο καημός… ή ο βαρύς δασμός μιας σταγόνας πόνου.

Πόνου κρημνυζομένου εντός της σιωπής.

Η Γυνή αυτή δεν κατοικούσε εντός του μέλλοντός της.

Η Ευτυχία των μαλλιών της παρεσύρθη

από μελτέμια απρόβλεπτα.

Ναι, ήτο Ιούλιος… Δεν ήτο θάλπος,

αλλά ζέστη. Ήτο Καύσων. Καύσων.

Frou-Frou

03/06/2015

Κ. Γαρμπής

Μία από τις Μικρές Ωδές στον Ανδρέα Εμπειρίκο

Frou-Frou

Α, αυτή η Frou-Frou ή Brune Monique!

Βακχίς σφριγηλή, μεστή και σφύζουσα,

ανεκλαλήτως θεσπεσία και γλυκυτάτη,

αληθώς θελξικάρδιος και άκρως διεγερτική,

αφρόμαστος και καλλίπυγος.

Σφηκοειδής στενότης μέσης,

επηυξημένη στρογγυλότης γλουτών,

οφθαλμοί απαστράπτοντες, καρμινόχροα χείλη.

Φόρεμα χρώματος κυκλαμίνου dégradé,

αφροί και καταρράκται λευκών εσωφορίων,

σχεδόν διαφαινόμενον και ηδονικώς διογκούμενον

όργανον ερωτικόν.

Αχ! Αυτή η Frou-Frou!

Τα πάντα, θεέ μου, εν σοφία εποίησας.