Κ.
Γαρμπής
Διόνυσος,
22/01/2018
Επιζήτησα
μιαν ικανοποίηση διάρκειας,
μια
μεγεθυμένη τάξη κοινωνικότητας
την
οποία όμως είδα λιμπιντικά
με
τάσεις διαιώνισης και προέκτασης στη συνείδηση.
Δεν
ήταν μόνον που ήμουν έφηβος,
ήταν
και τα φεγγάρια της Καλαμάτας
και
το «Καλάθιον» όρος και ο μπάτης.
Λογικό,
ήταν αυτό που διατηρούσε την τάξη της ικανοποίησης∙
ο
πνευματώδης διαξιφισμός, το φλερτ,
ήταν
το απαραίτητο στοιχείο των διαπροσωπικών επαφών.
Η
πληθώρα των συντονισμένων διακανονισμών με απωθούσε.
Τώρα
που γέρασα σκέπτομαι
ότι
θα ήμουν διαρκώς ένοχος
σεξουαλικών
«παρενοχλήσεων».
Ευτυχώς
έζησα σε μιαν άλλη εποχή.
