Χρόνια Πολλά

Το Ελλύχνιον σας εύχεται

καλά Χριστούγεννα

και ευτυχισμένο το νέο έτος!

Από την ανέκδοτη συλλογή «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίητ»

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος, 09/12/15

XXI

Το κανάλι του Αμστερντίπ σκίαζαν ωραία δένδρα.

Δρόμοι στρωμένοι με ομοιόμορφα τούβλα, συμμετρικά.

Σπίτια χαμηλά που τα στόλιζαν ξυλοδεσιές με χαρούμενα χρώματα.

Κολλαριστές κουρτίνες, γλάστρες με λουλούδια στα παράθυρα.

Κήποι μπροστά, λαχανόκηποι πίσω, δενδροστοιχίες στους δρόμους.

Περίβολος με περάσματα εδώ κι εκεί, πόρτες βαριές σαν υδατοφράκτες.

Θαλασσινή κορδέλα από αργυρόχροα νερά.

Εικόνες ειρήνης, εικόνες γαλήνης.

Μια όμορφη ζωή, το ίδιο ψεύτικη όπως στις καρποστάλ.

Άσπρος φάρος με περιστρεφόμενο φανάρι στο άκρο της πόλεως.

Τις νύχτες φώτιζε ένα κομμάτι του δρόμου κι ένα πέρασμα.

– Αυτό δε θά ’ναι ευχάριστο για τους ερωτευμένους και τους μετανάστες, ψιθύρισα.

– Για τους ερωτευμένους, problem yes! Είπε η Μπέτυ μ’ ένα γελάκι.

Αλλά ποιούς μετανάστες, ποιούς πρόσφυγες;

Δεν επιτρέπουμε τέτοια φρούτα εδώ…

Περί επιπέδου φρουτοσαλάτας η συζήτηση.

Πολιτείες σαν ταριχευμένες μέσα στα προχώματά τους.

Αυστηρές προτεσταντικές αιρέσεις

Καθαριότητα, τάξη, καθαρότητα.

Τακτοποιημένες, άσπλαχνες κοινωνίες.^*

^*Την φιλοξενίαν μη λησμονείτε: επειδή δια ταύτης τινές εφιλοξένησαν αγγέλους μη γνωρίζοντες.

Προς Εβραίους, 15-2

Από την ανέκδοτη συλλογή «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίητ»

Από την ανέκδοτη συλλογή «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίητ»

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος, 14/11/’15

XIII

Αμμάτιζα τα σχοινιά∙

πολλοί οι κόμποι. Κόμποι πολλοί.

Το υπόστεγο μισοσκότεινο, όλοι όμως

ρούφαγαν το φέγγισμα της λαμπρής ημέρας,

από τ’ ανοίγματα· κι η πιανόλα;

Η παλιά πιανόλα με τη σχισμή για τις δεκάρες

από πότε ήταν εκεί;

Απ’ τους γνώριμους θόρυβους της προκυμαίας

αναδινόταν η αυταξία και η χαρά της ζωής.

Οι ψαράδες, οι ναυτικοί, οι περαστικοί,

οι κοσμικοί, έπαιζαν το ρόλο τους σ’ ένα παραμύθι.

Αλλά εγώ μάτιζα τα σχοινιά.

«Δια παν ενδεχόμενον».

Από την ανέκδοτη συλλογή «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίτ»

Από την ανέκδοτη συλλογή «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίτ»

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος, 20/10/’15

Ι

Ένα παγιδευμένο παιδί

στα αισιόδοξα όνειρα και

στα άρρωστα παραμύθια…

Ένα ζωηρό πεισματάρικο πλάσμα

αξιολύπητα νεαρό…

Ένα απελπισμένο γάντζωμα στη ζωή.

Και τώρα πλαδαρός

κουρδίζω κάθε Παρασκευή τα ρολόγια

γράφω τα έξοδα και δίνω λεφτά

για τους λογαριασμούς του σπιτιού κάθε Τετάρτη∙

κλειδώνω κάθε βράδυ

όλες τις πόρτες και τα παράθυρα.

Και η πραγματικότητα

είναι υπόσχεση μάλλον παρά πραγματικότητα.

Kαι σταυρώνω τα χέρια στο στήθος

για να κρύψω την πληγή της ζωής.

Από τις μικρές ωδές στον Τάσο Λειβαδίτη

Από τις μικρές ωδές στον Τάσο Λειβαδίτη

Κ. Γαρμπής

17/10/15

Ι

Η σελήνη ανέτειλε ή η ευτυχία;

Κι εγώ πατούσα μόνο στις άσπρες πλάκες

για να μη βγω από τ’ όνειρο.

Ω, αμετάφραστες ώρες, καθώς που συλλαβίζω ένα αίνιγμα!

Ω, γρίλιες που μισοείδα το εσώρουχο

μιας γυναίκας που κοιμόταν!

Κι όμως!..  Με το που ξαναγύρισα στην εφηβεία

κανένας δε με περίμενε…