Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Από την ανέκδοτη συλλογή «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίτ»



Από την ανέκδοτη συλλογή «Ο Μυστηριώδης κύριος Σατερθγουαίτ»
Κ. Γαρμπής
Διόνυσος, 26/10/2015
VI.
Περπατούσε μέσα σ’ ένα κύμα εξάρσεως
μ’ ένα λικνιστικό βήμα, αστράφτοντας.
Τα μάγουλα αναμμένα, τα μάτια έλαμπαν·
οι  γάμπες ακόμα πιο εξαίσιες
όταν τις φυλάκιζε στο πιο φίνο μετάξι.

Σκέφτηκα όλ’ αυτά που θα φυλάκιζε με τα εσώρουχα.
Αλλά ένοιωθα πια γέρος.
Αποθαρρυντικά ερωτήματα, κατάσταση ψυχικού καμάτου.
Ποτέ δεν έπαιρνα μέρος σε ό,τι γινόταν
ή, κι αν έπαιρνα, σαν καταλύτης∙
παρέμενα δηλαδή αναλλοίωτος
στις επιτυχημένες χημικές αντιδράσεις.

Ίσως έπρεπε να τελειώνω
με μια νότα πολύ ψηλά, ένα είδος κραυγής.
Κάτι ανάμεσα στο «λα» και στο «σι ύφεση».
Αν βοηθούσε, βέβαια, το λαρύγγι.

Μία από τις μικρές ωδές στον Τάσο Λειβαδίτη



Από τις μικρές ωδές στον Τάσο Λειβαδίτη
Κ. Γαρμπής
Νέα Μάκρη, 20/10/15

IV.

Η σαύρα στις πικροδάφνες με τρόμαξε∙
ή ήταν ένας πρώιμος έρωτας;
«Δεν φοράω τίποτα από μέσα»,
είπε η ωραία εξαδέλφη, καθώς χορεύαμε.
Αλλά εγώ δίστασα∙
έγραφα, βλέπετε, τα γεγονότα
χωρίς ίχνος αλήθειας.
Πώς όμως μπορείς να γνωριστείς
μ’ αυτά που αγαπάς
αν είναι αληθινά τα γεγονότα;

Άλλη μία από τις μικρές ωδές στον Οδυσσέα Ελύτη



Από τις μικρές ωδές στον Οδυσσέα Ελύτη
Κ. Γαρμπής
Διόνυσος, 01/10/15

IV

Άφησα την πραγματικότητα να έπεται.
Προηγούμεθα εμείς ο Μονήρεις
που παρακολουθούμε τα μέλλοντα
και τις ευωδίες του δειλινού αγέρα∙
… εμείς κι ας οι καιροί μάς ορφάνεψαν.

Και λοιπόν;  Όλοι εμείς που μιλούμε μιαν άλλη γλώσσα
Εμείς δεν θα φτωχοποιηθούμε ποτέ.

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Τυφλοί



Κ. Γαρμπής
Μαρούσι, 12/10/15

Τυφλοί

Φλύαρα ξεσπάσματα αρχόντων,
ηχηρές λέξεις για υψηλά δήθεν ιδανικά.
Υποκρυπτόμενος μηδενισμός για χάρη
των υλικών ανέσεων και της οκνηρίας,
αμετροεπείς εξεγέρσεις κηφήνων.

Κι από την άλλη εύπιστα ανθρωπάκια
με μαλακή ανθρωπιά, παθητική, ευχάριστη και άξια∙
με όνειρα για τη ζωή, περιχαρακωμένη όμως
σ’ οχυρωμένο κάστρο ή μοναστήρι.
Ποιος θα μας νοιαστεί, ποιος θα μας σώσει;
Όλες οι απεγνωσμένες μας προσπάθειες
ναυαγούν απ’ την παθητικότητά μας
και την ανασφαλή μας εσωστρέφεια.
Βολοδέρνουμε σε τέλματα
με φύση άναρθρη, αδρανή και ενστικτώδη
και οι απεγνωσμένες ατομικές προσπάθειες
για μια καλύτερη ζωή ή τη διατήρηση
της υπάρχουσας διαψεύδονται.

Μα καλά, τι ακριβώς συμβαίνει;
Θα καταποντισθεί ένας κόσμος ολόκληρος;
Υπάρχουν αλληλοσυνάφειες που μας ξεφεύγουν;
Ποιος θα τις ερμηνεύσει, ποιος
θα λύσει τη βουβή τους γλώσσα;
Ποιος θ’ ανοίξει τα μάτια των τυφλών,
θα δώσει συνείδηση
του εαυτού μας και των πεπρωμένων μας;

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Άλλη Μια Από Τις Μικρές Ωδές Στον Οδυσσέα Ελύτη



Από τις μικρές ωδές στον Οδυσσέα Ελύτη
Κ. Γαρμπής
Διόνυσος, 30/09/2015


ΙΙΙ

Νύχτα Αυγούστου και τα κύματα
με παρέδωσαν στον Ιούδα.
Αλλά εγώ, αν και φορτωμένος γηρατειά,
συνεχίζω την ανάβαση στα ερχόμενα,
διαιωνίζοντας μέσα μου τη λάμψη
για εκείνα που αγνοώ μα ωστόσο υπάρχουν.

Δικαιούμαι άλλωστε να διεκδικώ
αυτά που μου ανήκαν ανέκαθεν.