Αινίγματα Αγνώστων από την Παλατινή Ανθολογία

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΑΓΝΩΣΤΩΝ

Από την Παλατινή Ανθολογία

Α. Ουδείς που βλέπει δεν με βλέπει

όμως με ορά όταν δεν βλέπει.

Κι ο σιωπηλός γίνεται φλύαρος∙ κι εκείνος

που δεν τρέχει, τρέχει.

Ανιστορώ αλήθειες της ζωής

κι ας υπάρχω ψεύτικα.

Τι είναι;

Β. Η Αθηνά κι ο Διόνυσος κι ο Ήφαιστος

η ξακουστή κουτσάβλα,

οι τρεις αυτοί αφάνισαν την κόρη τη μοναδική.

Τι είναι;

Οι απαντήσεις την επόμενη Παρασκευή 29/07/2016.

Τα κείμενα αμετάφραστα (εάν αυτό βοηθάει) έχουν ως εξής:

Α. Ουδείς βλέπων βλέπει με, μη βλέπων δ’ ορά∙

ο μη λαλών λαλεί, ο μη τρέχων τρέχει∙

ψευδής δ’ υπάρχω, πάντα τ’ αληθή λέγων.

Β. Παλλάς και Βρόμιός τε και ο κλυτός Αμφιγυήεις,

οι τρεις την μούνην παρθένον ηφάνισαν.

Εξηγήσεις στο Β.

-         Παλλάς είναι η Αθηνά (Παλλάδα)

-         Βρόμιος. Όνομα του Βάκχου. Βάκχος είναι ένα νεώτερο, σχετικώς, όνομα του Διονύσου.

-         Αμφιγυήεις. Επίθετο του Ηφαίστου. Ο κατ’ αμφότερα τα σκέλη χωλός. Εκ του γυιός = χωλός.

-          Κλυτός. Ακουστός, περίφημος, διάσημος, ονομαστός, ένδοξος.

Παλατινή Ανθολογία.

Ο Κλαύδιος Σαλμάσιος, ανεκάλυψε το 1606 στην περίφημη Παλατινή βιβλιοθήκη της (Χ)αϊδελβέργης, ένα αντίγραφο της Ανθολογίας του Αντ. Κεφαλά του Ι΄ αιώνος, η οποία συνεκδόθηκε αργότερα με εκείνη του Πλανούδη από τον R. Bruck στο Στρασβούργο (μετ. 1772-1776). Αυτήν ονομάζουμε σήμερα Παλατινή Ανθολογία. Έχουν ακολουθήσει πολλές νεότερες εκδόσεις της.

Σημειώσεις – εξηγήσεις:

1)    Παλατινή = Παλατίνη = Παλάτινη = του Παλατιού. Η βιβλιοθήκη που ιδρύθηκε από τον Αυτοκρ. Αύγουστο το 28 π.Χ. στον Παλατίνο λόφο της Ρώμης, όπου ευρίσκετο το Παλάτι. Κατεστράφη από τη φωτιά του Νέρωνα το 64 π.Χ.

2)    Οι εκλέκτορες του Κάτω Παλατινάτου ίδρυσαν στην (Χ)αϊδελβέργη, βιβλιοθήκη η οποία κατέστη περίφημη. Παλατινάτο είναι όνομα που δόθηκε αρχικά στα αυτοκρατορικά ανάκτορα τα διεσπαρμένα στη Γερμανία, όπου προσωρινώς διέμεναν οι αυτοκράτορες. Το Κάτω Παλατινάτο ή Παραρρήνιο η Παλατινάτο του Ρήνου είχε πρωτεύουσα τη (Χ)αϊδελβέργη (αργότερα, από το 1720, τη Μανχάιμ).

3)    Ο Κωνσταντίνος Κεφαλάς, κατήρτισε στην Κωνσταντινούπολη τον Ι΄ αιώνα, επί Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου μεγάλη κατά το πρότυπο του Μελεάργου ανθολογία εκ 15 βιβλίων, στην οποία περιέσωσε ό,τι βρήκε από προηγούμενες ανθολογίες (κυρίως από τις Ανθολογίες. Μελεάγρου του Γαδαρηνού – ήταν η πρώτη – περί το 60 π.Χ. που ο Μελέαγρος την ονόμασε «Στέφανος» δηλ. στεφάνι. Φιλίππου του Μακεδόνος εκ Θεσ/κης. Διογενιανού, επί Αδριανού. Στράτωνος εκ Σάρδεων. Αγαθία εκ Μυρρίνης, τον 6^ο μ.Χ. αιώνα).

4)    Μάξιμος Πλανούδης, μοναχός. Στηριγμένος στην ανθολογία Κεφαλά κατήρτισε τον ΙΔ΄ αιώνα συνοπτικότερη, από 7 βιβλία, επιλεκτική ανθολογία.

5)    Η Ελληνική Ποίηση, από τον 8^ο π.Χ. αιώνα έως και τον 6^ο μ.Χ., οφείλει τη διάσωσή της ως επί το πλείστον στην Παλατινή Βιβλιοθήκη της (Χ)αϊδελβέργης.

(Ελεύθερη απόδοση Αινιγμάτων και Σημειώσεις:

Κώστας Γαρμπής)