Έτος Ποιητή Δημήτρη Κοσμόπουλου

† 11.11.11

 

 

Τρεῖς ἕντεκα, τρεῖς δώδεκα, τρεῖς δεκαπέντε κι ἕντεκα.

Ἡ Βασιλεία τῶν ἀριθμῶν ἐν πλήρει δόξῃ.

Τοῦ Νοεμβρίου στὶς ἕντεκα πικρή μου ἡ ρίζα κι ἔγραφα

τῆς ἱεροκρυφίου μονάδος τὴν τριάδα. Λοξὴ

 

ματιὰ τοῦ λογισμοῦ στὸ πυκνόφυλλο Ἕνα

ποὺ λάμπει ἀμίαντο νόημα, σάρκα μαλαματένια,

πάνω ἀπ’ τὸ χαῖνον στόμιο τοῦ μηδενὸς καὶ τοῦ κανένα.

Μονὰς ἐν τριάδι μέσα ἀπ’ τὸ φαρμάκι καὶ τὴν ἔννοια.

 

Ὁ κόσμος ποὺ ποντίστηκε στὸν χρόνο καὶ στὸν ἀριθμό

ὅπως ἡ σκέψη, πέτρα στὸν βυθὸ θολῶν ὑδάτων –

τινάζει τὸ κεφάλι του. Ὁ πόθος τῶν πραγμάτων

βρίσκει στοῦ ὀνόματος τὸ Ἓν βάρκα καὶ ἰσθμό.