Από την ανέκδοτη συλλογή "Ποιήματα θυμού και οργής"
Κώστας Γαρμπής
Κυριακή
18/05/’14
Οι μοίρες άγουν…
Είπα μια βραδιά
να τον πηδήξω το
φράχτη
πρυτάνευσε όμως
η
άστοχη αδράνειά
μου
και όλες οι
νάρκες μου
οι μελισταγείς
κι αντίς για την
πράξη
προτίμησα τα
ξινά βατόμουρα
και τα παχιά
φραγκόσυκα
και όλα τα
οπωρικά
του άφωνου
φθινοπώρου
του άχρωμου και
αβάσταχτου
κι έμεινα να
λικνίζομαι
στην άθλια
περιοχή μου
και να γράφω
ποιήματα
για γενναίες του
παρελθόντος
πράξεις
και για τις
χίλιες και μια
νύχτες
- τι Ηνίοχοι, τι
Ταύροι, τι Δυνάμεις -
της επερχόμενης
Ιστορίας μου.
… μια ζωή στην
έξαρση της Ματαιότητας
που να
σφραγίζεται ελεεινά με μουντζούρα
πάλι της
Ματαιότητας…
Ποίημα
στηριγμένο στο ποίημα του Τ.Κ. Παπατσώνη «Ursa Minor, Ε΄ οι μοίρες άγουν» αλλά και στα ποιήματα «Ιστορήματα, (α)Μεγάλη
αναμονή της επιούσης και (β)Ιβίσκος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου