Ελληνίδες Ποιήτριες - Μαρία Σταθέα

           Για την Ποίηση και την Άνοιξη

Νόμιζα πως γράφουνε ποίηση

Κι είδα

Ένα τριαντάφυλλο εκατόφυλλο

να πυρπολεί το λιοπύρι

Μια νύχτα τον ουρανό ξάστερο

κεντημένο μ’ αστέρια / με άστρα

Τη θάλασσα απέραντη γιορτινή

ντυμένη επίσημο γαλανό

Τη λάμψη του αφρόψαρου

σαν εκτινάχτηκε πάνω απ’ το κύμα

Νόμιζα πως γράφουνε ποίηση

Κι άκουσα

Τις ανοιξιάτικες μουσικές των χελιδονιών

Τη φλογισμένη φωνή απ’ τα τζιτζίκια του θέρους

Αφουγκράστηκα

Το σύρσιμο των τρεμάμενων φύλλων

στους δρόμους της ξενιτειάς

και το λαμπρό adagio της βροχής

ξεπροβοδίζοντας το καλοκαίρι

Τα μοναχά τιτιβίσματα των σπουργιτιών

και τη λευκή ησυχία από το χιόνι που πέφτει

Άκουσα

Το τρυφερό της μάνας νανούρισμα

ν’ αποκοιμίζει το «θείο» της βρέφος

Το μελαγχολικό παράπονο του παιδιού

που του στερήσανε κάποιο παιχνίδι

Το μοιρολόι της πικρής μοναξιάς

στον ξεχασμένο κήπο των κεκοιμημένων

Νόμιζα πως γράφουνε ποίηση

Και μύρισα

Το βελούδινο άσπρο των κρίνων

στης γλυκειάς προσμονής τους τη γλάστρα

Το νοτισμένο χαλί του φθινόπωρου

και τα βρεγμένα χαλίκια του πόντου

Το άρωμα των λεμονανθιών

στων παιδικών μου χρόνων το περιβόλι

Ένοιωσα

Το ιαματικό χάδι της μάνας

και το λατρευτικό πατρικό βλέμμα

Την ανάσα της θαλπωρής

στο πέτρινο αγαπημένο μας σπίτι 

Έζησα

Όλη την ομορφιά του βουνού και της θάλασσας

και ξέχασα την ψευτιά και τους ρύπους της πόλης

Αμέλησα και την … γραφόμενη Ποίηση …  

                                                                   (Καλαμάτα   4-4-2016)

                                  Μαρία Παρ. Σταθέα, φιλόλογος-συγγραφέας