Κ.
Γαρμπής,
Διόνυσος,
05/03/2017
Από
το «Ημερολόγιο του Μυστηριώδους κ. Σατερθγουαίητ», Τόμος ΙV
Σκέφτομαι
τώρα, κοντά στον καταρράκτη της Άνω Βαγιάς
την
εποχή που ζούσα στα σύννεφα.
Γιατί
να βγάλεις το κεφάλι σου από τα σύννεφα
όταν
σου αρέσει να ζης στα σύννεφα;
Σκέφτομαι
να πηδήξω στο γκρεμό,
όχι
για να τσακιστώ, για να πετάξω.
Πάντα
πέταγα όταν κάτι ανάβλυζε πηγαία
από
τα συναισθήματά και με κατεύθυνε.
Πάντα
ονειρευόμουν μεγάλα όνειρα
όταν
έβγαινα από τη ζώνη της συνήθειας.
Πάντα
ήμουν ευτυχισμένος όταν
θυσίαζα
τις φιλοδοξίες μου στις προσωπικές στιγμές.
Δεν
υπάρχει μοιρασιά στη σταδιοδρομία
αλλά
εγώ την τελευταία τη θυσίαζα συχνά για προσωπικές επιλογές.
Κατόρθωσα
έτσι να μειώσω κάπως
στον
ιδιωτικό μου χώρο την πτώση,
την
αστοχία και την έλλειψη.
Διέσωσα
κάπως μιαν αξιοπρέπεια, καθώς ψυχορραγούσα.
Να
πηδήξω τώρα ή να μην;
«Ο
ελκόμενος επί κρημνού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου