Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Ποίηση

 Θρησκευτικά Ποιήματα

Από τα λίγα θρησκευτικά ποιήματα σε λαϊκή γλώσσα, το πιο παλιό και που αξίζει περισσότερο είναι κάποιο, που έχει τίτλο «Αμαρτωλού Παράκλησις». Ίσως να εγράφηκε στο ΙΒ΄ αιώνα. Έχει 16 μονάχα στίχους, δεκαπεντασύλλαβους κι ανομοιοκατάληχτους. Η γλώσσα του είναι σμίξιμο αρχαίας και δημοτικής, όπως φαίνεται από τους πρώτους στίχους:

Ένα άλλο τέτοιο ποίημα εσώθηκε με τον τίτλο «Αλφάβητος κατανυκτικός και ψυχωφελής περί του ματαίου κόσμου τούτου». Έχει 120 στίχους, δεκαπεντασύλλαβους κι ανομοιοκατάληχτους. Χωρίζεται σε 24 στροφές. Κάθε στροφή, που έχει πέντε στίχους, αρχίζει από ένα γράμμα της αλφαβήτας:

Μέσα σ’ όλες τις στροφές, υπάρχει η ίδια ιδέα της ματαιότητας του κόσμου κι ότι ο άνθρωπος πρέπει πάντα να φροντίζει πώς να σώσει την ψυχή του.