Έτος Ποιητή Δημήτρη Κοσμόπουλου

 

Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1857

 

(Con rime obbligate)

 

Σιμώνει ἡ ὥρα ποὺ θολώνουν τὰ νερά.

Ὥρα νὰ φεύγω ἀπὸ τὴν πέτρα τοῦ σκανδάλου.

Στὸ γάλα τῆς μητρός μου, ἑνὸς κόσμου ἄλλου

Θήλασα λύπες, ρίγη φεγγερά.

 

Ξεπλένω, καταφέγγαρα, τὴν πίκρα

ψυχή μου ξέπλεκη, ψυχὴ γονατισμένη

–ove è la parola αἱματοτσακισμένη–

ξεπλένω σπλάγχνα τοῦ Βαγιῶνε στὸ κρασί. Ἀντίκρα

 

μοῦ εἴπανε, ἔγινε κράτος τὸ Ἔθνος.

Ἑτοιμοθάνατη χρυσοπηγή, στάξε τὸν αἶνο

ἀπὸ τὰ χείλη ποὺ ταράζονται  λαμπρὰ

 

συνεπαρμένα στὸ αἰώνιο Μισολόγγι.

Στὸν οὐρανὸ δρεπάνιζα χλωρὴ χαρά.

Ἄνθη αὐγερινὰ τοῦ μαρτυρίου οἱ βόγγοι.