Εδώ τελειώνει η παρουσίαση της Ποίησης του Θ.
Φροντιστή.
Μιας Ποίησης που φαίνεται ότι την σπαράζουν οι νέες
κοινωνικές συνθήκες· που προσπαθεί (ματαίως;) με τα νύχια και τα δόντια μιας
λανθάνουσας (όχι όμως από όλους) ευαισθησίας να προασπίσει και να διαφυλάξει
παλιά οράματα και προσδοκίες και να εμπνεύσει παρηγοριά σε κάθε είδους
ματαιότητες. Ο άνθρωπος μπορεί να αποτυγχάνει, αλλά δεν ηττάται ποτέ, θα έλεγε
ο Τσέχωφ.
Ευχόμαστε στον Ποιητή καλές εμπνεύσεις και πιο
αισιόδοξες.
Από το «Ελλύχνιον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου