Σπύρος Αλεξίδης - Θύμηση

Σπύρος Αλεξίδης

ΘΥΜΗΣΗ

Τ’ άσπρο σου γιακαδάκι μύριζε πάστρα…

Η ποδιά σου ένα με την ανοιξιάτικη νύχτα…

Ο μπαμπάς σου περίμενε το γιαούρτι…

Το άφησες στο τσιμέντο

και με φίλησες…

Με τα χείλια κλειστά,

τα χέρια ακίνητα,

το σώμα σφιγμένο…

(Αυτό το τσιγάρο μού δακρύζει τα μάτια…)

Πάει τόσος καιρός

κι η ζωή, άλλωστε,

έχει τόσες χάρες…

Που δεν ξαναμύρισε έτσι τ’ αγέρι;

Που δεν ξανάλαμψαν έτσι τ’ άστρα;

Που δεν ξανατραγούδησαν έτσι τα δεντρόφυλλα;

Ε, και; Πάει τόσος καιρός

κι η ζωή, άλλωστε…

Α, αυτό το τσιγάρο…