Κώστας Γαρμπής - Από "Το Ημερολόγιο του Μυστηριώδους κ. Σατερθγουαίητ", Τόμος IV

 18/10/’17

Τσαλαβουτήξαμε βαθειά με τα πέλματα σε μια λίμνη χλιδής.

Κάθε ήχος πνιγόταν πριν καλά καλά τον αντιληφθείς.

Τόσο παχιά ήταν τα χαλιά κι οι βελούδινες κουρτίνες.

Πώς αλλιώς θα κλέβαμε τον πίνακα;

Εκτός κι αν σκοπίμως τον είχαν τοποθετήσει εκεί.

Πιο αργά, κατάλαβα στη ζωή μου

ότι στ’ αλήθεια μάς άφηναν να κλέβουμε!

Τώρα, που δεν έχουμε να τους τα επιστρέψουμε

δεκαπλάσια!