Κώστας Γαρμπής - Από τη συλλογή "Το Βέλος του Χρόνου"

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος, 12/02/2017

Από τη συλλογή «Το Βέλος του Χρόνου»

VII

Η μόνη ψευδαίσθηση που φθόνησα –

η υποκειμενική εμπειρία του Χρόνου.

Πόσο θα ήθελα να βιώσω συνειδητά μιαν αχρονική φύση

στη μαθηματική παράμετρο που ρέει ελεύθερα

και από το μέλλον προς το παρελθόν.

Να ζήσω σε μια συμμετρία παρελθόντος και μέλλοντος,

σε μία χρονική αντιστρεπτότητα!

Ν’ ακινητοποιώ όποτε θέλω τον χρόνο μου,

να τον στρέφω πίσω ξανά

στη σκιερή θερινή μουριά των παιδικών ενθουσιασμών,

στις ρωγμές και στους μαντρότοιχους των

κωδικοποιημένων μηνυμάτων των φίλων,

στη γωνιά του νεανικού δωματίου με τα όνειρα,

στην μπόρα που με βρήκε να ψαρεύω κοκωβιούς τον Σεπτέμβρη∙

στα βραχάκια και στ’ αμέριμνα καβούρια

που ολίσθαιναν στις κοιλότητες,

στο ψάρεμα με καθετή στου Μεσσηνιακού το ενυδρείο,

στα κιγκλιδώματα του «Θηλέων», και

στους ανθισμένους κόρφους των κοριτσιών,

στ’ ολόγυμνο κορμί της που επέμενε να σβήσει το φως,

στην αφή της Α. μες στ’ αρώματα του θαλάσσιου μπάτη…

Αχ! Αυτό το άτιμο βέλος του Χρόνου

γιατί δε μ’ αφήνει ν’ απολαύσω μιαν

ανορθολογική προσέγγιση, μιαν αντιεμπειρική,

των χρονικών φαινομένων!