Τυφλοί

Κ. Γαρμπής

Μαρούσι, 12/10/15

Τυφλοί

Φλύαρα ξεσπάσματα αρχόντων,

ηχηρές λέξεις για υψηλά δήθεν ιδανικά.

Υποκρυπτόμενος μηδενισμός για χάρη

των υλικών ανέσεων και της οκνηρίας,

αμετροεπείς εξεγέρσεις κηφήνων.

Κι από την άλλη εύπιστα ανθρωπάκια

με μαλακή ανθρωπιά, παθητική, ευχάριστη και άξια∙

με όνειρα για τη ζωή, περιχαρακωμένη όμως

σ’ οχυρωμένο κάστρο ή μοναστήρι.

Ποιος θα μας νοιαστεί, ποιος θα μας σώσει;

Όλες οι απεγνωσμένες μας προσπάθειες

ναυαγούν απ’ την παθητικότητά μας

και την ανασφαλή μας εσωστρέφεια.

Βολοδέρνουμε σε τέλματα

με φύση άναρθρη, αδρανή και ενστικτώδη

και οι απεγνωσμένες ατομικές προσπάθειες

για μια καλύτερη ζωή ή τη διατήρηση

της υπάρχουσας διαψεύδονται.

Μα καλά, τι ακριβώς συμβαίνει;

Θα καταποντισθεί ένας κόσμος ολόκληρος;

Υπάρχουν αλληλοσυνάφειες που μας ξεφεύγουν;

Ποιος θα τις ερμηνεύσει, ποιος

θα λύσει τη βουβή τους γλώσσα;

Ποιος θ’ ανοίξει τα μάτια των τυφλών,

θα δώσει συνείδηση

του εαυτού μας και των πεπρωμένων μας;