Εικών

Κ. Γαρμπής

Διόνυσος 18/06/2015

Μία από τις Μικρές Ωδές στον Ανδρέα Εμπειρίκο

 

«Εικών»

Υγρόν ψιμύθιον αφρού αναπηδά από το κύμα.

Σχεδόν γυμνόστηθη η επιβάτις

ακουμπιστή ίσταται στην κουπαστή κοιτάζουσα

ή ταξινομούσα τις φενάκες της.

Ο ορίζων ανέρχεται, ο ορίζων κατέρχεται∙

και οτέ μεν υπέρκειται και δεσπόζει

οτέ δε κρύπτεται κάτω απ’ την γραμμήν του καταστρώματος.

Παρατηρώ τη γυναίκα και μια ελπίς γεννάται στην καρδιά μου.

Υπάρχουν, φαίνεται, μαστοί που μοιάζουν με ελπίδες…