Κώστας Γαρμπής
Διόνυσος,
31/05/19
Ήταν
η εποχή που όταν ταξίδευα στο όνειρο
ίδρωνα
και κρύωνα. Κι από την άλλη, η πράξη,
όλο
αλλεπάλληλες ματαιώσεις. Διάλεγα λοιπόν
την
ονειροπόληση της πράξης. Και ίδρωνα και κρύωνα.
Στη
ζωή με πρόδιδε η ανεπάρκεια της ιδιοσυγκρασίας μου,
στα
μεγάλα μου όνειρα όδευα προς τον χαμό.
Εκείνη
την εποχή αναζήτησα μιαν υπερβατική επιφάνεια
και
στράφηκα απροκάλυπτα στην ενδοστρέφεια.
Ο
ιστορικός υλισμός, σκεπτόμουν, δεν συμπίπτει απόλυτα
με
τον διαλεκτικό υλισμό. Και ο ιδεαλισμός είναι ανεπαρκής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου