Κώστας Γαρμπής - Από "Το Ημερολόγιο του Μυστηριώδους κ. Σατερθγουαίητ", Τόμος V

Μαρούσι, 11/04/18

Πίστεψα κι εγώ ότι κάνω «τέχνη».

Τότε γιγαντώθηκαν οι απορίες:

πώς θ’ αποκλείσω τις ποικιλίες της

από τα στείρα μηχανιστικά πρότυπα;

Πώς θ’ αποφύγω την αμεσότητα της «μπροσούρας»

και θα δώσω δυνατότητα στη μεσολάβηση;

Πώς, διασώζοντας το ουσιώδες μέσ’ από

καλλιτεχνική αναπαραγωγή των ασαφειών και αντιφάσεων,

θα κινητοποιήσω τον αναγνώστη να πάρει ο ίδιος θέση;

Πώς θα ευαισθητοποιήσω τις εσωτερικές ανθρώπινες δυνάμεις

ακόμα – έστω – και μ’ ένα ρόδο εκατόφυλλο,

μ’ ένα ηλιοβασίλεμα, μ’ ένα ιστορικό σύμβολο παρελθόντος,

με μια φυγή;

Πώς θ’ αποδιαρθρώσω απονεκρωμένους καθορισμούς;

Α! Δύσκολο πράγμα η Ποίηση!

Καλύτερα να γίνω «προοδευτικός» βερμπαλιστής.