Ἡ λοιμικὴ ἁπλώνει
σὲ κάμπους καὶ βουνά.
Ἀόρατος ἰὸς ἀσπίδος τῶν ἐργαστηρίων.
Στὶς ἄδειες πόλεις ἡσυχία κοιμητηρίων.
Τοῦ ἡλίου τὸ δρεπάνι μαῦρο ξεκινᾶ
ἀπὸ τὸ χάραμα ὣς τῆς νύχτας τὸ σκοτάδι.
Ἀόρατος θερισμός, στὸ φῶς καὶ στὸν ἀέρα.
Τῆς ἄνοιξης, σεπτή μας, σιωπηλὴ Μητέρα,
τὸν κόσμο κάναμε ξενοδοχεῖο τοῦ Ἅδη
λατρεύοντας τῆς Δεηρᾶ τὴν εἰκόνα,
καίγοντας στὸ ἐφήμερο τὸν ἱερὸ κανόνα.
Ξεχάσαμε τὸν ὕμνο τῶν παίδων ἐν καμίνῳ.
Κι ὅσοι μέσα στὶς φλόγες τοῦ on-line αἰῶνα
φτύνουνε τὸ κράτος τοῦ Ἀρμαγεδδῶνα
κλείνονται σὲ κρεματόρια, ὡς “ὑψηλοῦ
κινδύνου”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου