Κώστας Γαρμπής - Από την ανέκδοτη συλλογή "Εικόνες"

Διόνυσος, 19/05/18

Στον Ποιητή Γιώργο Μπλάνα

Η σταγόνα μιας αδέσποτης βροχής

αρνήθηκε ν’ αποχωριστεί τη βελόνα του πεύκου.

Πόση αναίδεια! Πώς θ’ αντιδράσει η τακτοποιημένη συνείδηση;

Κι απ’ την άλλη τα φύλλα του νούφαρου

χάλκινα στη φωτεινή ακινησία,

χρυσάφι σπαρμένο στο νερό∙

αποκλείεται να υπάρχει πνιγμένος από κάτω.

Γιατί διαταράσσομαι έτσι;

Και τι μ’ ενδιαφέρει εμένα

ποιον κρεμασμένο διεκδικούν οι δύο σκελετοί;

Εγώ, όταν ο τόπος μυρίζει σκίνο και θυμάρι,

δεν θυμάμαι τίποτα.

Κι άλλωστε η πληγή καθενός άλλη αλήθεια.