Κ.
Γαρμπής
Διόνυσος
01/07/17
Από τη συλλογή «Τα κρυπτικά»
Ο
Παράδεισος μου περιήλθε στη δικαιοδοσία της Ποίησης.
Στα
Ομηρικά Ηλύσια Πεδία, στα νησιά των Μακάρων
του
Ησιόδου και του Πίνδαρου∙
εκεί
που κατοικεί ο ξανθός Ραδάμανθυς
και
ο Ωκεανός στέλνει το φύσημα του Ζέφυρου που φέρνει δροσιά,
εκεί
που με χαϊδεύουνε γλυκές οι ωκεάνιες αύρες.
Εκεί
ο Παράδεισός μου συνιστά
ανώλεθρο
δομικό στοιχείο της ψυχής μου,
εκεί
εκμυθεύεται χωρίς να χάνει το θεμέλιο
που
είναι η έξοδος προς τον κόσμο.
Η
βύθισή μου προς τα έσω δεν αποξενώνεται
από
τη ζήτηση του γήινου Παράδεισου.
Η
συνείδηση στο ζώο που είμαι με κατέστησε άνθρωπο.
Η
κατάβασή μου στο μυθικό πηγάδι
δεν
εκμυθεύει στείρα τη νοσταλγία ενός Παράδεισου,
πηγαίνει
και με βυθίζει εντός του και
με
ταυτίζει με αγωνιστική επιδίωξη.
Επιθυμώ
έναν πραγματικό κόσμο παραδείσιου όλβου∙
όχι
όμως εκείνου που μεταστοιχειώνει τις ψυχολογικές ροπές μου
προς
εφήμερες εγκόσμιες και θνητές ικανοποιήσεις.
Τα
καταναλωτικά υλικά αγαθά
ποτέ
δεν θα υποκαταστήσουν τα μυθικά μου.
Ο
Ποιητικός μου Παράδεισος είναι
ουσιαστική
ποιότητα αξιών και ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου