ΗΣΙΟΔΟΣ (Έργα και ημέραι)
Από την Άσκρα Βοιωτίας (Ελικών)
όπου κατέληξε ο πάμπτωχος πατέρας του, καταγόμενος από την αιολική Κύμη της Μ.
Ασίας. Έζησε γύρω στα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα. Είναι ο δεύτερος σε
αρχαιότητα ποιητής, μετά τον Όμηρο. Ψάλλει την εργασία ως αξία, κήρυγμα πρωτάκουστο
και ανατρεπτικό αφού η κυρίαρχη ιδεολογία των ευγενών ήταν ότι η εργασία
αρμόζει σε ανθρώπους κατώτερους. Η πρώτη «φιλεργατική» φωνή στην παγκόσμια
λογοτεχνία.
Παλιά,
τα γένη των ανθρώπων ζούσανε
χωρίς
κακό και δίχως χαλεπότητες και δυστυχίες
και
δίχως πίκρες και αρρώστιες.
Αλλά
η γυναίκα η Πανδώρα με τα χέρια της
το
σκέπασμα του πιθαριού ξεσκέπασε
κι
έτσι καημοί φαρμακεροί βρήκανε τους ανθρώπους.
Και
μόνο η ελπίδα* έμεινε και δεν «εξέπτη θύραζε»
γιατί
η Πανδώρα πρόλαβε και έβαλε το πώμα
στη θέληση υπακούοντας του νεφεληγερέτη Δία
που φέρει την αιγίδα** με τις
παραστάσεις τρόμου.
Γεμάτη
από κακά είναι, λοιπόν, η γη
κι
η θάλασσα γεμάτη∙ και μέρα-νύχτα
οι
αρρώστιες έρχονται αυτόματα κι αγόγγυστα
μύρια
όσα δεινά φέροντας στους ανθρώπους,
γιατί
τους έχει πάρει τη λαλιά ο Ζεύς.
Έτσι,
κανένας δεν μπορεί απ’ τις βουλές του να ξεφύγει.
(Ελεύθ.
απόδοση: Κ. Γαρμπής)
*Στο
πιθάρι της Πανδώρας, κατά μία παράδοση, υπήρχαν όλα τα κακά για τους ανθρώπους
κι όταν το άνοιξε βγήκαν∙ κατ΄ άλλη παράδοση, υπήρχαν όλα τα αγαθά, που με το
άνοιγμά του επέστρεψαν στους θεούς. Ούτως ή άλλως, η Ελπίδα παρέμεινε στους
ανθρώπους γιατί έτσι διέταξε ο Ζεύς.
**Αιγίδα
είναι η Ομηρική ασπίδα του Δία, με τις φοβερές παραστάσεις που προκαλούν τον
τρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου