Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018
Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018
Σπύρος Αλεξίδης - Θύμηση
Σπύρος
Αλεξίδης
ΘΥΜΗΣΗ
Τ’ άσπρο σου γιακαδάκι μύριζε πάστρα…
Η ποδιά σου ένα με την ανοιξιάτικη νύχτα…
Ο μπαμπάς σου περίμενε το γιαούρτι…
Το άφησες στο τσιμέντο
και με φίλησες…
Με τα χείλια κλειστά,
τα χέρια ακίνητα,
το σώμα σφιγμένο…
(Αυτό το τσιγάρο μού δακρύζει τα μάτια…)
Πάει τόσος καιρός
κι η ζωή, άλλωστε,
έχει τόσες χάρες…
Που δεν ξαναμύρισε έτσι τ’ αγέρι;
Που δεν ξανάλαμψαν έτσι τ’ άστρα;
Που δεν ξανατραγούδησαν έτσι τα δεντρόφυλλα;
Ε, και; Πάει τόσος καιρός
κι η ζωή, άλλωστε…
Α, αυτό το τσιγάρο…
Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018
Κώστας Γαρμπής - Κάποιο Φθινόπωρο του ΧΧ αιώνα
Κάποιο Φθινόπωρο του ΧΧ
αιώνα
Κατεβήκανε
χαμηλά τα σύγνεφα τούτο τον Οκτώβρη.
Η
γιαγιά μαζεύει τ’ απλωμένα ρούχα.
Τα
παιδιά θ’ αδειάσουνε σε λίγο τις αλάνες.
Σταμάτα
να ψαρεύεις κοκοβιούς και γύρνα γρήγορα στο σπίτι.
Οι
αχτίδες χάνουνε κιόλας τη μάχη.
Η
τελευταία τους προσπάθεια είναι στ’ αλήθεια γοητευτική.
Η
πιο όμορφη εικόνα ήττας.
Κρίμα
που δεν είμαι ζωγράφος.
Τώρα
οι χοντρές σταγόνες
λες
κι επιβεβαιώνουνε τη μελαγχολική νοοτροπία μας.
Μας
μάθανε να ζούμε μόνοι.
Να
βλέπουμε τη δυστυχία ντεκόρ σε τοπίο…
Τις
λες για μια ακόμα πόζα;
Στο
Θόδωρο Βουργαρέλη
Από
τη συλλογή «Καθημερινότητες»
Καλαμάτα 2/10/82
Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2018
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)